Kliknij tutaj --> 🌜 kara za posiadanie narkotyków na własny użytek

Kara za posiadanie narkotyków na własny użytek. Kolejnym wykroczeniem, które podlega karze grzywny lub pozbawienia wolności, jest posiadanie narkotyków na własny użytek. Oczywiście im mniejsza ilość substancji, tym łagodniejsze konsekwencje. Narkotyki będą nadal nielegalne, ale posiadanie niewielkich ilości - jeśli substancje będą przeznaczone na własny użytek - może ujść płazem. To nowe rozwiązania, które proponuje minister sprawiedliwości. Nowelizacja ustawy wprowadza więc kary wieloletniego więzienia za nielegalny obrót dopalaczami. Otóż nielegalne wprowadzanie dopalaczy do obrotu będzie zagrożone karą grzywny i pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Natomiast w przypadku wprowadzenia do obrotu znacznej ilości dopalaczy sprawcy grozić będzie kara grzywny i więzienia od 2 do 12 lat. Trzeba do nich sensownie podejść, a karanie za posiadanie tym sensowym podejściem nie jest – ocenia wiceprezes zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W Polsce jeszcze do 2000 roku posiadanie na własny użytek niewielkich ilości substancji objętych reżimem ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie podlegało karze. Sytuacja 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za posiadanie środków odurzających lub substancji odurzających grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. 20 kwietnia 2021. W Polsce posiadanie narkotyków, w tym również marihuany , na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jako przestępstwo zagrożone jest karą Film Rencontre Avec Des Hommes Remarquables. Posiadanie narkotyków jako przestępstwo w prawie karnym W Polsce posiadanie narkotyków np. marihuany, nawet na własny użytek stanowi przestępstwo. Podstawą odpowiedzialności karnej za ten czyn jest art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej Omawiany przepis przewiduje odpowiedzialność karną za samo posiadanie narkotyków (środków odurzających lub substancji psychotropowych). Ustawa przewiduje 3 „warianty” popełnienia wskazanego czynu. Obok typu podstawowego polegającego po prostu na posiadaniu narkotyku, sprawca może odpowiedzieć za posiadanie znacznej ilości lub za tzw. „wypadek mniejszej wagi”. Posiadanie narkotyków – na czym polega przestępstwo? W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie co znaczy określenie, że sprawca „posiada” narkotyk. Zwrot „posiada” na gruncie prawa karnego oznacza to samo co potoczne słowo „ma” a więc każde faktyczne władztwo nad rzeczą. Często, zwłaszcza na forach internetowych można spotkać się z opinią, że spożywanie narkotyku już nie jest już jego karalnym posiadaniem. W orzecznictwie przyjmuje się jednak bardziej restrykcyjny pogląd zgodnie, z którym posiadaniem jest także posiadanie w celu niezwłocznego spożycia narkotyku. Sprawca nie poniesie jednak odpowiedzialności karnej za już spożyty narkotyk. Przyjmuje się, że karalnym posiadaniem jest posiadanie co najmniej takiej ilości narkotyku, która przynajmniej teoretycznie jest w stanie odurzyć jedną osobę np. 0,1-0,2 grama marihuany. Znaczna ilość narkotyków Surowszą odpowiedzialność przewidziano wobec sprawcy posiadającego „znaczną ilość” narkotyku. Ustawa nie precyzuje jednak jaką ilość uznać należy za zaczną, odpowiedzi należy szukać w rozstrzygnięciach sądów. Podstawowym kryterium jest oczywiście ilość danego środka odurzającego. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż nie ustala się ilości „czystego narkotyku” albowiem jako taki nie występuje on w obrocie, dokonuje się zważenia posiadanego narkotyku, uwzględniając także wagę znajdujących się w nim „wypełniaczy”. Można spotkać także pogląd, zgodnie z którym aby ocenić czy dana ilość jest znaczna należy wziąć pod uwagę również rodzaj środka i cel w jakim jest on posiadany. Z tej przyczyny „znaczna ilość” traktowana jest różnie, choć bezpiecznym jest przyjęcie, że jest to ilość wystarczająca do jednorazowego odurzenia kilkuset osób. Kiedy mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi? Bardziej skomplikowane jest ustalenie czy mamy do czynienia z tzw. „wypadkiem mniejszej wagi”. Tutaj obok ilości i rodzaju posiadanego środka pod uwagę bierze się także całokształt okoliczności wypadku. Mówiąc prościej ocenia się w jakim stopniu dany wypadek posiadania jest społecznie szkodliwy, pod uwagę bierze się motywację sprawcy np. posiadanie narkotyku na własny użytek, a także wpływ tego posiadania na sprawcę i jego otoczenie – czy narkotyk odgrywał w życiu sprawcy istotną rolę, czy jakkolwiek posiadanie przez sprawcę narkotyku negatywnie wpłynęło na jego otoczenie. Obok omawianego wypadku mniejszej wagi jeszcze bardziej korzystne dla sprawcy rozwiązanie bo umożliwiające umorzenie postępowania rozwiązanie przyjęto w odniesieniu do posiadania nieznacznej ilości narkotyku przeznaczonego na użytek własny. Więcej na ten temat we wpisie Kiedy można umorzyć postępowanie w sprawie o posiadanie narkotyków? Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Co jeszcze powinieneś wiedzieć o przestępstwie posiadania narkotyków? Zostałeś oskarżony o przestępstwo? Koniecznie przeczytaj poniższe artykuły: Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności i skazanie bez rozprawy Warunkowe umorzenie postępowania karnego Warunkowe zawieszenie wykonania kary Na czym polega kara ograniczenia wolności Kto może być obrońcą oskarżonego Ustosunkowując się do zadanego przez Pana pytania, uprzejmie wyjaśniam, co następuje. Poniższa odpowiedź została oparta na następujących faktach i ich prawnej ocenie. Z treści Pana pytania wynika, że został Pan oskarżony z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ( o posiadanie środków odurzających w ilości 5 g – znalezionych przy Panu, a także 2 g – znalezionych w miejscu zamieszkania. Istotna z punktu widzenia Pani interesów jest treść art. 62 zgodnie z którym: „1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi, a to z uwagi na ilość posiadanych przy sobie środków. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 27 czerwca 2012 r.: „Przy rozstrzyganiu, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który powinien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako automatycznie, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu”. Istotne jest wskazanie, że: „znaczną ilość narkotyków należy rozumieć jako ilość wystarczającą do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 8 marca 2012 r., sygn. akt II AKa 45/12). Rozstrzygnięcie co do „znacznej ilości” narkotyku nie jest oczywiste, a wobec rozbieżności praktyki wymaga odpowiedniego rozważenia i uzasadnienia, jak każda kwestia sporna w procesie. „Zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem warunkiem koniecznym do przyjęcia posiadania środków odurzających wbrew przepisom ustawy jest posiadanie takiego środka w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla niego zdolnej wywołać inny niż medyczny skutek” (wyrok Sądu Najwyższego z 19 września 2011 r., sygn. akt II AKa 123/10). W mojej ocenie powinien zgodnie z przepisami zostać Panu postawiony zarzut z art. 62 § 1 w którym przewidziano zagrożenie karą wolności do lat 3. Moim zdaniem szansą dla Pana jest przepis art. 62a zgodnie z którym: „jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości”. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia i wynosi od 2 do 5 lat – w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Warunkiem sine qua non (warunkiem koniecznym) jest, aby ujawniona nieznaczna ilość była przeznaczona na własny użytek. Niewielka ilość narkotyku stwarza pewne domniemanie faktyczne, że może być użyta (zażyta) tylko przez sprawcę. Zasadne jest zatem ustalenie, w jakim miejscu zostało ujawnione posiadanie narkotyków, a także w jakich okolicznościach. Nie ulega wątpliwości, że konieczne jest także ustalenie, jakiej treści zeznania złożył Pan w toku postępowania przygotowawczego. Istnieje bowiem szansa na warunkowe umorzenie postępowania karnego, ale uzależnione jest to od celu, w jakim posiadał Pan przy sobie 5 g, a także w jakich okolicznościach doszło do zatrzymania. Jeżeli bowiem został Pan zatrzymany np. na dyskotece, w szkole, to bardzo trudno będzie wykazać, że posiadane narkotyki miały służyć jedynie do własnych celów. Różnica między warunkowym umorzeniem postępowania a dobrowolnym poddaniem się karze polega na tym, że w tym pierwszym przypadku będzie mógł Pan bez żadnych konsekwencji prawnych mówić, iż nie jest karany. Pragnę jednocześnie poinformować, że serwis świadczy także usługi w zakresie sporządzania pism procesowych (wniosek o warunkowe umorzenie), reprezentacji przedsądowej oraz sądowej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Charakterystycznym rysem omawianej instytucji jest to, że do umorzenia postępowania na podstawie art. 62a może dojść tylko w razie kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek: sprawca posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, środki odurzające lub substancje psychotropowe przeznaczone są na własny użytek sprawcy, orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na: okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego społecznej szkodliwości. W art. 62a ustawodawca, formułując przesłankę zastosowania analizowanej instytucji, posłużył się terminem „ilość”, który w języku polskim oznacza kategorię pojęciową obejmującą to, co może być mierzone lub ważone. W świetle dyspozycji przytoczonego przepisu przesłanką bezwarunkowego umorzenia postępowania jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, którą należy ocenić jako nieznaczną. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „nieznacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych użytego w cyt. przepisie. Wobec braku definicji legalnej interpretując wyrażenie „nieznaczna ilość” użyte w art. 62a ustawy należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z tego punktu widzenia przez sformułowanie „nieznaczny” rozumie się niewielki, błahy. Na potrzeby niniejszych rozważań oznacza to zatem, że ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych wymagana dla zastosowania instytucji przewidzianej w art. 62a powinna być niewielka, mała. Ilość substancji będąca przedmiotem czynu zabronionego określonego w art. 62 ust. 1 lub 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku gramów. Sposób rozumienia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych jako przesłanki instytucji uregulowanej w art. 62a musi jednak uwzględniać nie tylko kryterium ilościowe odwołujące się do wagi tych substancji, ale również kryterium jakościowe. Dlatego też trafnie wskazuje się w doktrynie, że przy interpretacji wyrażenia „nieznacznej ilości” jako przesłanki instytucji określonej w art. 62a nie należy ograniczać się tylko do wagi środków odurzających i substancji psychotropowych, gdyż należy również uwzględnić stężenie zabezpieczonej substancji pozwalające ocenić, ile można z niej zrobić jednorazowych dawek tej substancji. W celu ustalenia znaczenia pojęcia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych należy uwzględnić również - oprócz wymienionych kryteriów ilościowego i jakościowego - kryterium proporcji ilości zabezpieczonych substancji do potrzeb sprawcy. Stosując łącznie wymienione kryteria, należy przychylić się do wyrażonego w literaturze stanowiska, wedle którego ilość nieznaczna w rozumieniu tegoż przepisu odpowiada mnożnikowi jednorazowej dawki pozamedycznego użycia środka lub substancji i dziennego spożycia wynikającego z charakteru używania tych substancji przez sprawcę czynu zabronionego. Przytoczony sposób zdefiniowania nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych - jak słusznie wskazuje się w literaturze - pozwala na zróżnicowaną i zindywidualizowaną ocenę posiadanych substancji dostosowaną do osoby sprawcy i charakteru używania przez niego tych środków. Jednakże ustalenie, że zabezpieczone u sprawcy środki odurzające lub substancje psychotropowe stanowią ilość nieznaczną, nie jest jeszcze wystarczającą przesłanką zastosowania instytucji określonej w art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W świetle dyspozycji tego przepisu nieznaczna ilość wspomnianych substancji umożliwia podjęcie przewidzianego w nim rozstrzygnięcia procesowego jedynie wówczas, gdy były one przeznaczone na własny użytek sprawcy. Z punktu widzenia dyspozycji art. 62a ustawy ustalenie w toku postępowania wspomnianych przesłanek nie stanowi jednak jeszcze wystarczającej podstawy do umorzenia postępowania karnego. Ustawodawca uzależnił wszakże w przytoczonym przepisie możliwość zastosowania analizowanej instytucji od tego, aby orzeczenie kary wobec sprawcy było niecelowe z punktu widzenia dyrektyw wymiaru kary. Z uwagi na treść tego przepisu orzeczenie wobec sprawcy kary ma być niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Po raz kolejny odwołując się do argumentacji cyt. powyżej komentatora wypada podkreślić, że oceniając niecelowość orzeczenia wobec sprawcy kary jako przesłankę instytucji przewidzianej w art. 62a ustawy, preferencyjnie należy potraktować sprawiedliwościową dyrektywę sądowego wymiaru kary. Oznacza to zatem, że analizowana instytucja może zostać zastosowana, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary jest niecelowe przede wszystkim z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego. Elementy brane pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zostały w prawie karnym określone w art. 115 § 2 KK. W świetle dyspozycji art. 62a ustawy stopień społecznej szkodliwości ma być oceniany pod kątem celowości orzeczenia wobec sprawcy kary, co oznacza, że instytucja uregulowana w tym przepisie może mieć zastosowanie jedynie do czynów przestępnych określonych w art. 62 ust. 1 lub 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, których społeczna szkodliwość jest wyższa niż znikoma. Z tego powodu nie ulega wątpliwości, że dla przyjęcia niecelowości orzeczenia wobec sprawcy kary stopień społecznej szkodliwości czynu musi być wyższy niż znikomy. Ustawodawca uzależnia bowiem ocenę tę od rodzaju i charakter naruszonego dobra, rozmiaru wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagi naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postaci zamiaru, motywacji sprawcy, rodzaju naruszonych reguł ostrożności i stopnia ich naruszenia. Uzasadnienie umorzenia postępowania Elementem decydującym o tym, że okoliczności popełnienia czynu uzasadniają umorzenie postępowania, może być przede wszystkim brak wyraźnego zagrożenia dla dóbr prawnych osób trzecich. Chodzi tu zatem o sytuację, z której musi wynikać dokładnie, że celem posiadania jest użytek własny sprawcy i nikt poza nim samym nie poniesie z tego tytułu szkody. Jeżeli więc mamy do czynienia z posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych w szkole czy innych instytucjach edukacyjnych, placówkach oświatowych, jednostkach wojskowych, w czasie imprez sportowych oraz innych imprez masowych, możemy przyjąć, że potencjalnie zachodzi tu zagrożenie dla życia, zdrowia bądź bezpieczeństwa innych osób. Dlatego w takich wypadkach stosowanie tego przepisu powinno być wyłączone. Tym z kolei, co może decydować o przyjęciu, że stopień społecznej szkodliwości czynu uzasadnia skorzystanie z omawianej instytucji, jest zwłaszcza charakter posiadanego środka, tzn. jego szkodliwość dla zdrowia. Wobec czego posiadanie cannabis, czyli substancji o mniejszej szkodliwości niż wiele innych środków, w ilościach nieznacznych i okolicznościach niestwarzających w zasadzie zagrożenia dla dóbr prawnych osób trzecich – powinno raczej zachęcać organy wymiaru sprawiedliwości do stosowania umorzenia postępowania na podstawie art. 62a ustawy. Względy ekonomiki procesowej zadecydowały o takim redakcyjnym ujęciu przepisu art. 62a ustawy, które umożliwia z kolei umorzenie postępowania jeszcze przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania karnego. W rezultacie prokurator może odmówić wszczęcia postępowania i nie podejmować szeregu czynności następujących zazwyczaj po wydaniu postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego. W przypadku jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Prosimy przejść do zakładki kontakt. Z wyrazami szacunku. Posiadanie narkotyków jest w Polsce przestępstwem, również w przypadku, gdy przeznaczone one były wyłącznie na własny użytek posiadacza. W myśl art. 62 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat. Zgodnie z art. 37a kk, zamiast kary pozbawienia wolności (jeżeli dane przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 8 lat – np. posiadanie narkotyków) sąd może orzec karę grzywny lub karę ograniczenia wolności. Za posiadanie narkotyków, w przypadku gdy przedmiotem czynu była znaczna ilość środków odurzających albo substancji psychotropowych, grozi kara pozbawienia wolności od roku do nawet 10 lat (art. 62 ust. 2 upn). Zdaniem Sądu Najwyższego należy przyjąć, że znaczną ilością środków odurzających albo substancji psychotropowych jest ilość, którą jednocześnie może odurzyć się co najmniej kilkadziesiąt osób (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2011 roku, sygn. akt IV KK 127/11). W przypadku przestępstwa, jakim jest posiadanie narkotyków, ustawodawca wyróżnia tzw. wypadek mniejszej wagi. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii nie wskazuje wprost, jak należy rozumieć pojęcie „wypadek mniejszej wagi”. Posiadanie niewielkiej ilości narkotyku łagodnego rodzaju można uznać za wypadek mniejszej wagi, o którym mowa w art. 62 ust. 3 upn (wyrok Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 9 maja 2013 roku, sygn. akt II AKa 129/13). Przy ocenie, czy posiadanie narkotyków stanowi wypadek mniejszej wagi sąd powinien brać pod uwagę również przeznaczenie posiadanych substancji – łagodniejszą karę poniesie ten, kto posiadał narkotyki wyłącznie na własny użytek. Za posiadanie narkotyków będące wypadkiem mniejszej wagi grozi grzywna, kara ograniczenia wolności albo kara pozbawienia wolności do roku (art. 62 ust. 3 upn). Za posiadanie narkotyków wyłącznie na własny użytek grożą zdecydowanie łagodniejsze kary. Może się również zdarzyć, że prokurator podejmie decyzję o umorzeniu postępowania jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego. Przesłanki, jakie należy spełnić, aby prokurator wydał postanowienie o umorzeniu postępowania zostały wymienione w art. 62a upn. Prokurator może wydać postanowienie o umorzeniu postępowania przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli przedmiotem czynu była nieznaczna ilość narkotyków, przeznaczonych jedynie na użytek własny sprawcy, a orzeczenie przez sąd wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego społecznej szkodliwości. Takie postanowienie może być wydane z inicjatywy prokuratora albo na pisemny wniosek podejrzanego lub jego obrońcy. Podczas czwartkowych obrad Sejm przyjrzy się trzem projektom dotyczącym marihuany do wykorzystywania leczniczego Obecnie w Polsce lekarze mogą przepisywać medyczną marihuanę, nielegalna jest jednak jej uprawa Wiele krajów UE idzie w kierunku liberalizacji prawa dotyczącego marihuany, w tym Malta, która pod koniec 2021 r. jako pierwszy kraj w Europie zalegalizowała uprawę i posiadanie marihuany do celów rekreacyjnych Do państw, które wciąż bardzo surowo podchodzą do narkotyku, należy Cypr, gdzie za używanie marihuany grozi nawet dożywocie — jedynie w teorii, bo nie wydano jeszcze tak surowego wyroku Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu W projektach, które trafiły do Sejmu, chodzi o dopuszczenie w Polsce uprawy marihuany do wykorzystywania medycznego, a także o uproszczenie zasad upraw konopi do zastosowania spożywczego czy przemysłowego. Posiedzenie Sejmu. Posłowie zajmą się kwestią marihuany [RELACJA NA ŻYWO] Kwestia legalności marihuany w krajach UE Zgodnie z ustawą z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii import, sprzedaż, produkcja i posiadanie marihuany są w Polsce nielegalne. Posiadanie marihuany może grozić karą trzech lat więzienia, a jej sprzedaż dziesięcioma. W przypadku posiadania niewielkich ilości i jeśli jest to pierwsze przestępstwo, prokurator nie musi wnosić oskarżeń. W 2017 r. w życie weszła ustawa dotycząca medycznego użycia marihuany. Od tamtego czasu lekarze mogą ją przepisywać pacjentom z nowotworami, chorobą Parkinsona, epilepsją i innymi schorzeniami. W Polsce nie można jednak uprawiać konopi indyjskich w celach leczniczych, co oznacza, że importowane produkty są dość drogie. Dalsza część artykułu znajduje się pod materiałem wideo: Krajem, który kojarzy się z liberalnym podejściem do marihuany, jest Holandia. Tam już w 1972 r. rząd uznał, że marihuana ma małą szkodliwość. Posiadanie do 5 g marihuany nie jest uznawane za wykroczenie. Jeśli ktoś ma powyżej 30 g marihuany, grożą mu 2 lata więzienia. W Holandii można też spotkać "coffee shops", w których legalnie są sprzedawane produkty z konopi. Również Czechy są krajem, w którym dopuszczane są pewne ilości marihuany na własny użytek: maksymalnie 15 g lub uprawa 5 krzaków konopi indyjskich. Niemniej produkcja, transport i sprzedaż narkotyku jest nielegalna. Incydent w Sejmie z udziałem posłów KO. Budka wyprowadził z sali plenarnej Sienkiewicza Krajem Unii Europejskiej, który niedawno, bo w grudniu 2021 r., zmniejszył restrykcje dotyczące marihuany, jest Malta. Jako pierwszy kraj w Europie zalegalizowała uprawę i posiadanie marihuany do własnych celów. Nielegalne pozostało palenie marihuany w miejscach publicznych, a posiadanie do 28 g może podlegać karze grzywny. Innymi krajami UE, które w pewnym stopniu dekryminalizują marihuanę są Niemcy, Portugalia, Hiszpania czy Chorwacja. W Niemczech nie można posiadać marihuany, ale można ją zażywać, jeśli nie szkodzi innym i mowa o niewielkich ilościach. W Portugalii używanie, zakup, posiadanie są uważane za wykroczenia, a kraj posiada wiele sankcji: od małych kar pieniężnych, po leczenie odwykowe, czy zakaz opuszczania kraju. Z kolei w Hiszpanii można legalnie konsumować i uprawiać marihuanę, ale jedynie w swojej prywatnej przestrzeni. Sprzedaż czy konsumpcja marihuany publicznie podlega już karze. W Chorwacji posiadanie małej ilości narkotyków jest traktowane jako wykroczenie. W kraju legalne jest stosowanie marihuany medycznej. Ustawa o weryfikacji szczepień bez drugiego czytania w Sejmie. Wcześniej Kaczyński spotkał się z antyszczepionkowcami Więzienie za posiadanie W większości krajów marihuana pozostaje całkowicie nielegalna. W Bułgarii posiadanie nawet małych ilości przeznaczonych do dystrybucji może wiązać się z 8 latami więzienia. Cypr jest jednym z krajów, który ma najsurowsze prawo dotyczące konopi indyjskich. Tam za posiadanie marihuany grozi 8 lat pozbawienia wolności, a za używanie jej nawet dożywocie — dotąd nie zastosowano jeszcze tak surowej kary. Senat powołał nadzwyczajną komisję w sprawie Pegasusa We Francji, w której można stosować leczniczą marihuanę na podstawie recepty od lekarza, uprawa, sprzedaż, posiadanie lub spożywanie konopi indyjskich grozi grzywną bądź rocznym więzieniem. Cieszymy się, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści. (DSZ)

kara za posiadanie narkotyków na własny użytek